Anima Arian

Bardd, diplomydd ac addysgwr. Lucila Godoy Alcayaga, sy'n fwy adnabyddus fel Gabriela Mistral, oedd y fenyw Ibero-Americanaidd gyntaf a'r ail berson o America Ladin i ennill Gwobr Nobel mewn Llenyddiaeth. Derbyniodd ef yn 1945, chwe blynedd ar hugain cyn Pablo Neruda.

Ac er bod ei waith yn ymwneud yn bennaf â mamolaeth a thorcalon, y gwir yw bod hefyd lawer o gerddi am fywyd a chariad yn eich taith .

Os ydych yn hoff o'r genre hwn, gallwch gynnwys rhai penillion o farddoniaeth Gabriel yn eich addunedau priodas, yn eich araith newydd briodi, yn eich cardiau diolch neu, yn syml, yn cysegru cariad cerdd gan Gabriela Mistral i'ch gilydd ar ddiwrnod arbennig.

Ar gyfer addunedau priodas

Ffotograffiaeth VP

Rhowch eich llaw i mi

Y gerdd hon yn mynegi cariad dwfn sy'n cael ei ailadrodd ac sy'n cael ei daflunio mewn amser, yn ddiamod. Gallwch gymryd rhai adnodau o'r gerdd hon gan Gabriela Mistral i'w hymgorffori yn eich addunedau priodas .

Rhowch eich llaw i mi a byddwn yn dawnsio;<11

Rho dy law i mi a byddi'n fy ngharu i

Byddwn ni fel un blodyn,

10>fel blodyn, a dim byd mwy ...

Canwn yr un pennill,

byddwch yn dawnsio ar yr un cyflymder .

Fel y byddwn yn chwifio pigyn,

fel pigyn, a dim byd mwy.

10>

Rhosyn a fi yw dy enwGobeithio;

ond byddwch yn anghofio eich enw,

achos byddwn yn ddawns

ar y bryn a dim byd arall...

Cuddiwch fi

Mae'r gerdd hon gan Gabriela Mistral yn hwy, er efallai mai'r penillion hyn yw'r rhai mwyaf priodol i'w ynganu mewn addunedau. Mae “Cuddiwch Fi” yn ymroddedig i gariad mawr bywyd ac mae'n mynegi'r awydd i fod gyda'r person hwnnw am byth.

Yfwch fi! Gwna i mi ddiferyn o'th waed, a

mi a af i fyny at dy foch, a byddaf arno

fel y mwyaf paent llachar ar ddeilen y winwydden

. Dychwel dy ochenaid ataf, ac af i fyny

a dod i lawr o'th frest, byddaf yn ymgolli yn dy galon, Byddaf yn mynd allan i'r awyr i ddychwelyd

i fynd i mewn. A byddaf yn y gêm hon

ar hyd fy oes.

Nid oes gennyf unrhyw unigrwydd

Mae'r gwaith hwn gan Gabriela Mistral yn dda arall opsiwn i'w gynnwys yn eich addunedau priodas. Ac ni waeth beth sy'n digwydd o gwmpas (yn ei achos ef, y cyfnod ar ôl y rhyfel oedd y cyd-destun), ni fydd unigrwydd cyn belled â bod gennych y person arbennig hwnnw. Dyma mae Gabriela Mistral yn ceisio ei gyfleu yn y gerdd hon am yr enaid a chariad cyffredinol.

Mae'n noson diymadferthedd

o'r mynyddoedd i'r mynyddoedd. môr.<11

Ond myfi, yr hwn sy'n eich siglo,

Does gen i ddim unigrwydd!

<11

Mae'r awyr yn ddiymadferth

os syrth y lleuad i'r môr.

Ond myfi , y neb a decau,

Does gen i ddim unigrwydd!

Dyma ddiymadferthedd y byd<11

a'r ymborth trist yn mynd

Ond myfi, yr hwn sy'n eich gorthrymu,

I I heb fod yn unig!

Ar gyfer yr araith

Dario & Mariana

O’r llythyrau at Doris Dana

Cadwodd Gabriel Mistral berthynas agos â’i hysgutor, yr Americanes, Doris Dana, a chyfnewidiodd filoedd o lythyrau â hi rhwng 1948 a 1957. Gohebiaeth sy'n llawn emosiwn ac angerdd y gallwch chi ei chymryd wrth ysgrifennu eich araith newydd briodi.

> -Dych chi ddim yn fy adnabod yn dda o hyd, fy nghariad. Rydych chi'n anwybyddu dyfnder fy nghwlwm gyda chi. Rhowch amser i mi, rhowch ef i mi, i'ch gwneud chi ychydig yn hapus. Byddwch yn amyneddgar gyda mi, aros i weld a chlywed beth ydych i mi.

-Efallai mai gwallgofrwydd mawr iawn oedd mynd i mewn i'r angerdd hwn. Pan fyddaf yn archwilio'r ffeithiau cyntaf, gwn mai fy nam fy hun yn llwyr oedd y bai.

-Mae gen i lawer o bethau tanddaearol i chi nad ydych chi'n eu gweld o hyd (…) Nid wyf yn dweud y tanddaearol. Ond rwy'n ei roi i chi pan fyddaf yn edrych arnoch chi ac yn cyffwrdd â chi heb edrych arnoch chi.

Hoffwn

Yn y gerdd hon gan Gabriela Mistral, mae enillydd Gwobr Nobel yn sôn am y cariad dyfnaf a'r angen i fod yn rhan o'r person arall hwnnw. Nid 24 awr y dydd, fel y gallwch ddarllen mewn pennill, ond ar lefel gynhwysfawr.

Dwi eisiau bod yn un o'rrhesymau dros eich gwên, efallai ychydig o feddwl yn eich meddwl yn ystod y bore neu efallai atgof braf cyn mynd i'r gwely... Dwi eisiau bod yn rhywun rydych chi eisiau ei gael wrth eich ochr, efallai ddim trwy'r dydd, ond mewn un ffordd neu'r llall , byw ynot ti.

Cerddi i'w cysegru

Stiwdio CC

Cariad, cariad

Y bardd yn datgelu cariad yn yr adnodau hyn fel cyrchfan anocheladwy. Yn syml, mae cariad yn drech ac nid oes unrhyw ffordd i gau'r drws i'r teimlad hwn sy'n trawsnewid popeth

Cerdded yn rhydd yn y rhych, fflapiwch ei adain yn y gwynt,

<0
10>yn curo'n fyw yn yr haul ac yn mynd ar dân yn y goedwig binwydd.

Ni ddylech ei anghofio fel meddwl drwg:

bydd yn rhaid i chi wrando!

>

Siarad tafod efydd a siarad tafod yr adar,

> pledion ofnus, rheidrwydd i garu.

Nid yw'n werth rhoi ystum feiddgar arno, gwgu difrifol:

bydd yn rhaid gwesteia!

2>

Yn gwario olion perchennog; nid yw esgusodion yn meddalu.

Yn rhwygo fasys blodau, yn hollti'r rhewlif dwfn.

Nid yw'n werth dweud wrtho eich bod yn gwrthod ei gysgodi. :

bydd yn rhaid i chi ei gynnal!

Mae ganddo chwiblau cynnil yn atgynhyrchu main,

dadleuon gŵr doeth, ond yn llais gwraig.

Gwyddoniaeth ddynol sydd yn eich achub, gwyddoniaeth lai dwyfol:

bydd rhaid i chi

Mae hi'n taflu rhwymyn lliain atoch; yr ydych yn goddef y mwgwd;

mae'n cynnig ei fraich gynnes i chi, ni wyddoch sut i redeg i ffwrdd.

Mae'n dechrau cerdded, rydych chi'n ei ddilyn yn swynol hyd yn oed os gwelsoch chi

Mae hwnnw'n stopio marw!

Rwy'n canu'r hyn roeddech chi'n ei garu

Yn hyn cerdd Gabriela Mistral yn troi at y llais fel delwedd o deithlen trac y mae'n rhaid i'r anwylyd ei dilyn i ddod o hyd iddo. Mae'n dangos llwybr diogel i'r aduniad.

Rwy'n canu'r hyn roeddech yn ei garu, fy nghariad,

rhag ofn ichi ddod yn nes a gwrando, fy nghariad,

Rhag ofn i chi gofio'r byd roeddech chi'n byw ynddo,

ar fachlud haul dwi'n canu, fy nghysgod.

>

Dydw i ddim eisiau bod yn dawel, fy nghariad.

Sut byddech chi'n dod o hyd i mi heb fy nghri ffyddlon?

Pa arwydd sy'n fy datgan, fy mywyd?

Yr un ydw i eiddot ti oedd hwnna, fy mywyd

Na araf na cholli na cholli

Tyrd gyda'r nos, fy mywyd; <2.

Dewch i gofio cân, fy mywyd,

os ydych yn adnabod y gân fel un a ddysgwyd

ac os ydych yn dal cofiwch fy enw. <2

>

Rwy'n aros amdanoch heb dymor nac amser.

Peidiwch â ofn nos, niwl neu gawod.

Dos ar lwybr neu heb lwybr.

Galwch fi lle'r ydych, fy enaid,

a mynd yn syth atafpartner.

Kisses

Yn y gerdd hon mae Gabriela Mistral yn cyflwyno cusanau yn eu fersiynau amrywiol, megis cusanau cnawdol, hoffter, gwirionedd neu ddiolchgarwch. Taith sy'n gorffen gyda chusanau unigryw, y rhai a grëwyd ar gyfer yr anwylyd

Mae yna gusanau sy'n ynganu drostynt eu hunain

y ddedfryd serch gondemniol, <11

Mae cusanau yn cael eu rhoi gyda golwg

Mae cusanau a roddir gyda chof.

Mae cusanau mud, cusanau bonheddig

mae cusanau enigmatig, didwyll

Mae yna gusanau y mae eneidiau yn unig yn eu rhoi i'w gilydd

Mae cusanau gwaharddedig, wir.

Mae cusanau yn llosgi ac yn brifo,

mae cusanau sy'n swyno'r synhwyrau,

mae cusanau dirgel sy'n wedi gadael

mil o grwydro a breuddwydion coll.

Mae cusanau problemus sy’n cynnwys

allwedd nad oes neb wedi'i dehongli,

mae cusanau sy'n achosi trasiedi

>faint o rosod mewn broetsh sydd wedi deileirio.

2>

Mae cusanau persawrus, cusanau llugoer

yn curo i mewn hiraeth ofnus,

mae cusanau sy'n gadael olion ar y gwefusau

fel cae o haul rhwng dau ddarn o rew.

Mae cusanau sy'n edrych fel lilïau

ganaruchel, naïf a phur,

mae cusanau bradwrus a llwfr,

y mae cusanau melltigedig a thruenigar.

>

Jwdas yn cusanu Iesu ac yn gadael wedi ei argraffu

ar ei wyneb Duw, ffeloniaeth, <2

tra bod y Magdalene a'i chusanau

yn cryfhau ei ing yn drugarog.

10>Ers hynny, cur cusanau

cariad, brad a phoen,

mewn priodasau dynol maent yn ymdebygu i’w gilydd

i’r awel sy’n chwarae gyda’r blodau.

Mae cusanau yn cynhyrchu rheibion <2

o gariad angerddol a gwallgof,

rydych yn eu hadnabod yn dda eu bod yn cusanau i mi

a ddyfeisiwyd i mi, canys eich ceg.

>

Cusanau lama sy'n cael eu hargraffu ar olion

maent yn dwyn y rhych o gariad gwaharddedig,

> cusanau storm, cusanau gwylltion

nad oes ond ein gwefusau wedi eu blasu.

><0

Ydych chi’n cofio’r un cyntaf…? Anniffiniadwy;

gorchuddiodd eich wyneb â gwrid goch

ac mewn pyliau o emosiwn ofnadwy,

>Llenwich eich llygaid â dagrau.

>

Ydych chi'n cofio bod un prynhawn mewn gormodedd gwallgof

Gwelais i chi'n genfigennus yn dychmygu cwynion,

Rwy'n eich atal yn fy mreichiau ... cusan yn dirgrynu,

a beth wnaethoch chi gweld nesaf...? gwaed ar fygwefusau.

Dysgais di i gusanu: mae cusanau oer

o galon anoddefol o graig,

Dysgais di i gusanu â'm cusanau

> a ddyfeisiwyd gennyf fi, er mwyn eich ceg.

Yn ddiau, y Gabriela Mae barddoniaeth Mistral wedi dwyn mwy nag un ochenaid. Ac nid am ddim y mae ei gwaith wedi mynd y tu hwnt i lefel planedol, gan adael marc annileadwy ar ddiwylliant America Ladin.

Dyfarnwyd Gwobr Nobel yn 1945 a Gwobr Genedlaethol Llenyddiaeth yn 1951, ei bywyd, Meddwl, gwaith a chariad yw gwrthrych astudiaeth hyd heddiw.