Verrassing

Het Jodendom ziet het huwelijk als een goddelijke en heilige verbintenis, waarin twee zielen worden herenigd en één worden. Maar dat niet alleen, het beschouwt deze band ook als een van de pijlers waarop de mensheid rust.

De Kudishin, de naam voor een Joodse bruiloft, wordt vertaald als heiliging en omvat twee opeenvolgende handelingen: de Erusin, die overeenkomt met de verlovingsceremonie, en de Nissuin, de eigenlijke Joodse huwelijksviering.

Als u Joods bent en volgens de Joodse wet wilt trouwen, vindt u hier antwoorden op al uw vragen.

Locatie en kleding

Een Joods huwelijk kan buiten of in een tempel plaatsvinden, de enige vereiste is dat het plaatsvindt onder een huwelijksbaldakijn, een chuppah genaamd.

Deze Bruiloft chuppah bestaat uit een open structuur, ondersteund door vier pilaren en bedekt met lichte stoffen, die verwijzen naar de tent van Abraham en Sarah. Volgens de traditie heeft het aan alle vier de zijden een ingang om bezoekers te ontvangen die uit alle richtingen komen.

De Joodse chuppah, een symbool van gastvrijheid en bescherming, vertegenwoordigt het nieuwe huis dat de echtgenoten zullen vestigen en delen.

Voor een Joodse bruiloft is de kleding heel eenvoudig voor de chatan en de kalah, het Hebreeuws voor bruid en bruidegom: zij draagt een witte jurk, terwijl hij een Kittel draagt, dat is een wit gewaad, en een kippah op zijn hoofd.

Vasten en ontvangst

Op de dag van hun huwelijk zullen bruid en bruidegom... moeten vasten van zonsopgang tot het einde van de ceremonie. Dit wordt gedaan om de heiligheid van de dag te eren en om helemaal schoon van geest bij de viering aan te komen.

De bruid en bruidegom mogen elkaar echter niet zien in de week voorafgaand aan de bruiloft. Daarom zullen de bruid en bruidegom bij aankomst op de trouwlocatie de gasten apart ontmoeten en begroeten, waarbij ze in verschillende kamers verblijven. Dit moment staat bekend als Kabalat Panim.

Dus, terwijl de bruid wordt geëerd en geprezen door de rest van de vrouwen, begeleiden de mannen de bruidegom naar de ondertekening van de Tnaim, het contract dat de voorwaarden vastlegt die de bruid en bruidegom en hun ouders stellen aan de Joodse huwelijksverbintenis, een voorlopig contract dat later zal worden vervangen door de Ketuvah.

Ter afsluiting van deze preambule breken de moeders van het verloofde paar een bord, als symbool dat als er iets gebroken moet worden, het dat bord moet zijn en niet de verbintenis tussen het paar.

Badeken of sluierverlaging

Minuten voordat de ceremonie begint, vindt het Badeken, of het neerlaten van de sluier, plaats. de eerste keer dat de bruid en bruidegom blikken uitwisselen... gedurende die dag.

Op dit moment, dat overigens zeer emotioneel is, benadert de bruidegom de bruid en laat de sluier over haar gezicht zakken. Deze handeling symboliseert dat de liefde dieper gaat dan fysieke schoonheid, terwijl de ziel oppermachtig en fundamenteel is. Maar het Badeken staat ook voor de verplichting van de man om zijn vrouw te kleden en te beschermen.

Hoewel het gebruikelijk is dat de bruid en bruidegom alleen gelaten worden voor de sluier, is het ook mogelijk dat hun familie en goede vrienden getuige zijn van dit ritueel.

Begin van de ceremonie

Na het Badeken lopen de bruid en bruidegom naar de chuppah. Eerst loopt de bruidegom vergezeld van zijn moeder of peettante, en daarna de bruid met haar vader of peetoom. Of ieder kan de chuppah betreden vergezeld van zijn vader en moeder.

Het is vermeldenswaard dat in een Joodse huwelijksceremonie de ouders de dochter niet "geven" aan de echtgenoot, maar eerder het is een unie tussen families .

Voordat de bruiloft begint, cirkelt de bruid zeven keer rond de bruidegom onder de chuppah. Dit ritueel symboliseert de schepping van de wereld in zeven dagen, de zeven goddelijke kwaliteiten, de zeven portalen van barmhartigheid, de zeven profetessen en de zeven herders van Israël. Het is een manier om de nieuwe familie die zij op het punt staan te smeden te begiftigen met zegeningen.

En tegelijkertijd betekent het dat het in de macht van de vrouw ligt om zowel de buitenmuren te bouwen die het huis beschermen, als de binnenmuren af te breken die het gezin verzwakken. Bovendien is volgens hun geloof de geestelijke wortel van de vrouw van een hoger niveau dan die van de man, zodat de bruid door deze wendingen haar spiritualiteit overdraagt aan de bruidegom.

Erusin

Terwijl de vrouw rechts van de man staat, begint het ritueel met het uitspreken van de Kiddush, de zegen over de wijn, gevolgd door de Birkat Erusin, die overeenkomt met de verlovingszegen.

Daarna drinken de bruid en bruidegom een glas wijn, hun laatste als vrijgezellen en ze wijden zich aan elkaar door het uitwisselen van hun trouwringen... die gewone gouden ringen moeten zijn zonder versiering.

Op dat moment plaatst de bruidegom de ring aan de wijsvinger van de rechterhand van de bruid en spreekt de volgende woorden uit: "Je bent aan mij toegewijd met deze ring volgens de wet van Mozes en Israël". En optioneel plaatst de bruid ook een ring aan haar bruidegom en verklaart: "Ik ben van mijn geliefde en mijn geliefde is van mij". Dit alles in aanwezigheid van twee getuigen die niet mogenbloedverwantschap met de overeenkomstsluitende partijen.

Hoewel het oorspronkelijk alleen de man was die de ring aan de vrouw gaf, staat het Reform Jodendom tegenwoordig toe dat de uitwisseling van Joodse trouwringen wederzijds is.

Nadat de ringen zijn geplaatst, wordt de Ketubah of het huwelijkscontract voorgelezen in de oorspronkelijke Aramese tekst, waarin de verantwoordelijkheden en verplichtingen van de bruidegom, of van de bruidegom en de bruid, die in het geval van een Hervormd Joods huwelijk naar gelijkheid streven, gedetailleerd zijn vastgelegd.

De Ketubah wordt dan voorgelezen door de rabbijn, en de bruid, bruidegom en getuigen ondertekenen het document, waardoor het rechtsgeldig wordt.

Nissuin

Zodra het contract is ondertekend, begint de tweede fase van de ceremonie waarbij de bruid en bruidegom luisteren naar de zeven zegeningen of Sheva Brachot... Deze zegeningen, die dankbaarheid aan God uitdrukken voor het wonder van het leven en de vreugde van het huwelijk, worden gereciteerd door de rabbi of een andere persoon die het bruidspaar wil eren. Aangezien het getal zeven staat voor integriteit, is het gebruikelijk dat zeven verschillende mensen de zegeningen reciteren.

Na afloop van de Sheva Brachot bedekken de bruid en bruidegom zich met de Talit, een vloeiend kleed dat symboliseert dat de bruidegom uitsluitend aan zijn vrouw is gewijd, en drinken dan de tweede beker wijn, maar de eerste als getrouwd stel.

De officiant spreekt dan een zegen uit in de Joodse ceremonie en verklaart het paar getrouwd volgens de wetten van hun religie.

Het breken van de beker

Tot slot wordt een glazen beker op de grond gezet waar de bruidegom op trapt en die hij kapot slaat. Deze handeling markeert het einde van de ceremonie .

Wat betekent het? Het is een traditie die het verdriet over de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem symboliseert, en het paar identificeert met de geestelijke en nationale bestemming van het Joodse volk. Het roept de kwetsbaarheid van de mens op.

Maar het stukslaan van het glas heeft ook een andere betekenis: het luidt het feest in dat op het punt staat plaats te vinden. Na afloop van het ritueel juichen de gasten het bruidspaar toe met de uitdrukking "mazel tov", wat vertaald kan worden als "veel geluk".

Yijud of De Omheining

Maar eenmaal getrouwd, joodse huwelijksgebruiken houden niet op Zodra de ceremonie voorbij is, gaat het paar naar een privékamer, waar ze enkele minuten alleen zijn.

Deze handeling wordt Yijud genoemd, waarbij de pas gehuwde man en vrouw een consommé delen om het vasten te verbreken en, indien zij dat wensen, geschenken uitwisselen. Pas dan zijn zij klaar om het feestmaal te beginnen.

Eten en feesten

Aan het begin van de maaltijd wordt een brood gezegend. als een teken van de band tussen families van beide echtgenoten.

Wat het menu betreft: je mag geen varkensvlees of zeevruchten eten, noch mag je vlees met melk mengen, in overeenstemming met hun religieuze tradities, maar je mag bijvoorbeeld wel rundvlees, gevogelte, lamsvlees of vis eten, dat altijd vergezeld mag gaan van wijn, een drank die in de Joodse cultuur een symbool is van verbondenheid en vreugde.

Als het banket voorbij is, begint de Seudah, wat een vrolijk feest is, met veel dans, acrobatiek en een traditie die niet onopgemerkt blijft: de echtgenoten worden opgetild door de gasten, gezeten op hun stoelen, verwijzend naar de gewoonte om de koningen op dezelfde manier op hun tronen te dragen.

Hoe eindigt het huwelijk? Familie en vrienden reciteren nogmaals de zeven zegeningen, met een glas wijn in de hand, en met geluksgeschreeuw nemen ze afscheid van het pasgetrouwde stel.

Huwelijksvereisten

Opdat het huwelijk geldig zou zijn, vereist de Joodse wet dat beide partijen uit vrije wil verenigd, die ongehuwd zijn en die Joods zijn... .

Verschillende synagogen voeren nu echter ceremonies uit waarbij een van de partners een bekeerling is. Vrouwen kunnen echter zowel met joodse als niet-joodse mannen trouwen, terwijl mannen alleen kunnen trouwen met vrouwen die joods van geboorte zijn. Dit komt omdat alleen uit een joodse baarmoeder joden geboren kunnen worden, aangezien de joodse ziel en identiteit van de moeder worden geërfd. Terwijl deDe beoefening van het Jodendom wordt door de vader, in overeenstemming met zijn overtuigingen, in het leven geroepen.

Bovendien moeten de bruid en bruidegom de Ketubah overleggen, dat is de huwelijksakte van hun ouders of, indien zij gescheiden zijn, de Guet, die een religieuze scheiding inhoudt.

Tot slot schrijft de traditie voor dat het huwelijk idealiter plaatsvindt in de eerste wassende maancyclus, omdat dit geluk en voorspoed voorspelt voor het pasgetrouwde stel. Anderzijds mag een huwelijk, met het oog op Sjabbat, een dag die gewijd is aan rust (de zevende van de week in de Joodse godsdienst), niet plaatsvinden tussen zonsondergang op vrijdag en zonsondergang op zaterdag. Evenmin mag een huwelijk plaatsvinden tussen zonsondergang op zaterdag en zonsopgang op zaterdag.mogen trouwen op de dagen die voorafgaan aan bijbelse joodse feestdagen of tijdens grote religieuze feestdagen, die verplichte rustdagen zijn.

Het jodendom is een van de oudste godsdiensten ter wereld en zijn tradities worden tot op de dag van vandaag gerespecteerd. Het is echter mogelijk dat bepaalde gebruiken worden aangepast aan de veranderende tijden, zolang niet aan de essentiële leerstellingen wordt geraakt.