Kristian Silva Φωτογραφία

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε 8 Μαρτίου και είναι μια ιδανική ευκαιρία για να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλες εκείνες που ξεχωρίζουν στον τομέα τους, συμπεριλαμβανομένων των Χιλιανών συγγραφέων του χθες και του σήμερα, που έχουν υψώσει τη σημαία του φεμινισμού και ανάμεσα στα κείμενά τους μπορείτε να βρείτε θραύσματα για να τα συμπεριλάβετε στον γάμο σας.

Ανακαλύψτε παρακάτω έξι φεμινίστριες συγγραφείς που μιλούν επίσης για την αγάπη και το πάθος.

1. Gabriela Mistral (1889-1957)

Συγγραφέας, ποιήτρια, διπλωμάτης και εκπαιδευτικός, η Γκαμπριέλα Μιστράλ ήταν η πρώτη ιβηροαμερικανίδα και το δεύτερο άτομο από τη Λατινική Αμερική που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το έλαβε το 1945. Και ενώ η ίδια το έργο του συνδέεται κυρίως με τη μητρότητα, την έλλειψη αγάπης και τον φεμινισμό. Με την έννοια του αγώνα για ίσα δικαιώματα, υπάρχει επίσης πολύς κρυμμένος ρομαντισμός στα γραπτά της.

Για παράδειγμα, στις επιστολές προς την Doris Dana, την εκτελεστική του σύμβουλο, με την οποία διατηρούσε στενή ερωτική σχέση μέχρι το τέλος της ζωής του, οι οποίες εστάλησαν μεταξύ 1948 και 1957 και τις οποίες μπορείτε να λάβετε υπόψη σας όταν γράφετε τους όρκους σας.

"Οι ζωές που συναντιούνται εδώ, συναντιούνται για κάποιο λόγο (...) Πρέπει να το προσέξεις αυτό, Ντόρις, η αγάπη είναι ένα ευαίσθητο πράγμα".

"Δεν με ξέρεις καλά ακόμα, αγάπη μου, δεν ξέρεις το βάθος του δεσμού μου μαζί σου. Δώσε μου χρόνο, δώσε μου χρόνο, να σε κάνω λίγο ευτυχισμένο. Κάνε υπομονή μαζί μου, περίμενε να δεις και να ακούσεις τι είσαι για μένα".

"Ίσως ήταν μεγάλη ανοησία να μπω σε αυτό το πάθος. Όταν εξετάζω τα πρώτα γεγονότα, ξέρω ότι ήταν αποκλειστικά δικό μου λάθος.

"Έχω για σας μέσα μου πολλά υπόγεια πράγματα που δεν τα βλέπετε ακόμα (...) Τα υπόγεια είναι αυτά που δεν λέω. Αλλά σας τα δίνω όταν σας κοιτάζω και σας αγγίζω χωρίς να σας κοιτάζω".

2. Isidora Aguirre (1919-2011)

Προπορευόμενη της εποχής της, αφοσιωμένη, ακούραστη, φεμινίστρια και τολμηρή. Η Isidora Aguirre ήταν Χιλιανή συγγραφέας και θεατρική συγγραφέας, με πιο διάσημο έργο το "La pérgola de las flores" (1960). Μεγάλο μέρος του έργου της συνδεόταν με κείμενα κοινωνικού χαρακτήρα, με έντονη υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ωστόσο, έγραψε και για να αγαπήσει, όπως αποδεικνύεται στο μυθιστόρημα "Carta a Roque Dalton" (1990), το οποίο αφιέρωσε στον Σαλβαδοριανό συγγραφέα με τον οποίο είχε σχέση το 1969. Η σχέση προέκυψε όταν ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής για το βραβείο Casa de las Américas και εκείνος κέρδισε με μια συλλογή ποιημάτων.

Μπορείτε να πάρετε κάποια αποσπάσματα από αυτό το μυθιστόρημα για να τα συμπεριλάβετε στο γάμο σας, για παράδειγμα, για να κάνετε τη γαμήλια ομιλία σας.

"Μέχρι που αυτό το σταθερό βλέμμα άρχισε να με ταράζει. Θα έλεγα ότι με έκανε να έχω μια μικρή φαγούρα, ένα κάψιμο στο δέρμα μου πριν εισχωρήσει στους πόρους μου. Τέλος πάντων, θα μπορούσα να πω οτιδήποτε, μαέστρο, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήξερα, και μάλιστα με βεβαιότητα, ότι θα απαντούσα "ναι, καταφατικά", αν μου πρότεινες κάτι".

"Μέχρι εκείνη τη στιγμή τα μάτια του είχαν ακουμπήσει στα δικά μου με κάτι σαν παρηγοριά και σημειολογία (...) Κάθισε δίπλα μου και με ρώτησε με την πιο ευγενική του φωνή: "Τι θα έλεγες, δάσκαλε, αν βλεπόμασταν πιο συχνά;" Γιατί κατάλαβα επί τόπου ότι αυτή ήταν μια δήλωση αγάπης και αμέσως βαφτιστήκαμε: δάσκαλος και δάσκαλος. Όπως λένε, γάμος και βάφτιση".

3. María Luisa Bombal (1910-1980)

Αν και υπάρχουν πολλοί λόγοι που υποστηρίζουν το έργο της, υπάρχει ένας που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός, και αυτός είναι ότι η συγγραφέας από τη Βίνια ντελ Μαρ όχι μόνο εστίασε τα κείμενά της σε γυναικείους χαρακτήρες, αλλά ήταν επίσης η πρώτη Λατινοαμερικανίδα που περιέγραψε τη σεξουαλική πράξη. Εκείνη την εποχή, το σεξ αναπαριστούσε μια πράξη ανδρικής κυριαρχίας πάνω στις γυναίκες. Ωστόσο, η Μπομπάλ έσπασε με αυτά τα δόγματα και εξερεύνησε τις αισθήσεις του γυναικείου σώματος, Αυτό περιγράφει στο μυθιστόρημά του "Η τελευταία ομίχλη" (1934), αποσπάσματα του οποίου μπορείτε να διαβάσετε μαζί.

"Η ομορφιά του σώματός μου επιζητά, επιτέλους, το μερίδιό της στην τιμή. Μόλις γδυθώ, παραμένω καθισμένη στην άκρη του κρεβατιού. Εκείνος απομακρύνεται και με παρατηρεί. Κάτω από το προσεκτικό του βλέμμα, ρίχνω το κεφάλι μου πίσω και αυτή η χειρονομία με γεμίζει με οικεία ευεξία. Διπλώνω τα χέρια μου πίσω από το λαιμό μου, πλέκω και ξεπλέκω τα πόδια μου και κάθε χειρονομία μου φέρνει έντονη και ολοκληρωτική ευχαρίστηση, σαν να είχαν, επιτέλους, λόγο.να είναι τα χέρια μου, ο λαιμός μου και τα πόδια μου".

"Ακόμα κι αν αυτή η απόλαυση ήταν ο μοναδικός σκοπός του έρωτα, θα ένιωθα ήδη καλά ανταμειβόμενη! Έρχεται πιο κοντά- το κεφάλι μου βρίσκεται στο ύψος του στήθους του, μου το απλώνει χαμογελώντας, πιέζω τα χείλη μου πάνω του και αμέσως ακουμπάω το μέτωπο και το πρόσωπό μου πάνω του. Η σάρκα του μυρίζει φρούτα, λαχανικά. Με μια νέα έκρηξη ρίχνω τα χέρια μου γύρω από τον κορμό του και για άλλη μια φορά τραβάω το στήθος του στο μάγουλό μου (...) Έπειτα ακουμπάει στο στήθος του (...).Το σώμα του με σκεπάζει σαν ένα μεγάλο κύμα που βράζει, με χαϊδεύει, με καίει, με διαπερνά, με τυλίγει, με περιβάλλει, με παρασύρει λιπόθυμα. Στο λαιμό μου υψώνεται κάτι σαν λυγμός, και δεν ξέρω γιατί αρχίζω να βογκάω, και δεν ξέρω γιατί είναι γλυκό να βογκάω, και γλυκιά στο σώμα μου η κούραση που προκαλεί το πολύτιμο φορτίο που βαραίνει ανάμεσα στους μηρούς μου.

4. Isabel Allende (1942)

Ο 78χρονος συγγραφέας, ο οποίος κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Χιλής το 2010, έχει ένα εκτεταμένο έργο, που περιλαμβάνει βιβλία βασισμένα σε επιστολές ή προσωπικές εμπειρίες, ιστορικά θέματα, ακόμη και αστυνομικά δράματα.

Και τώρα, σε μια εποχή που το φεμινιστικό κίνημα γίνεται όλο και πιο επίκαιρο, το τελευταίο της μυθιστόρημα, "Women of My Soul" (2020), ασχολείται ακριβώς με την προσέγγισή της στον φεμινισμό. Υπάρχει επίσης πολλή αγάπη και πάθος στο έργο του από την παιδική του ηλικία μέχρι σήμερα, κομμάτια που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ως έμπνευση για να συμπεριλάβετε, για παράδειγμα, ως απόσπασμα στις προσκλήσεις σας ή στο πρόγραμμα του γάμου σας.

"Ίσως δεν έκαναν κάτι που δεν θα έκαναν με άλλους, αλλά είναι πολύ διαφορετικό να κάνεις έρωτα αγαπώντας" ("Το νησί κάτω από τη θάλασσα").

"Το μόνο πράγμα που θα σε θεραπεύσει είναι η αγάπη, αρκεί να της δώσεις χώρο" ("Το παιχνίδι του Αντεροβγάλτη").

"Όποιος λέει ότι κάθε φωτιά σβήνει αργά ή γρήγορα, κάνει λάθος: υπάρχουν πάθη που είναι φωτιές μέχρι να τα πνίξει η μοίρα με ένα χτύπημα, και ακόμη και τότε υπάρχουν καυτά κάρβουνα έτοιμα να καούν μόλις τους δοθεί οξυγόνο" ("Ο Ιάπωνας εραστής").

"Ήταν αιώνιοι εραστές, το να αναζητούν και να βρίσκουν ο ένας τον άλλον ξανά και ξανά ήταν το κάρμα τους" ("Πορτρέτο σε σέπια").

"Η αγάπη είναι ένας κεραυνός που μας χτυπάει ξαφνικά και μας αλλάζει" ("Το άθροισμα των ημερών του").

5. Marcela Serrano (1951)

Η συγγραφέας από το Σαντιάγο, συγγραφέας επιτυχημένων μυθιστορημάτων όπως τα "Nosotras que nos queremos tanto" και "Para que no me olvides", ξεχωρίζει ως αριστερή ακτιβίστρια, σταθερή υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών και ακούραστη μαχήτρια για τα δικαιώματα των γυναικών. Για την ίδια, το να αυτοπροσδιορίζεται ως φεμινίστρια σημαίνει "να αυτοπροσδιορίζεται ως άνθρωπος". .

Και παρόλο που τα γραπτά του επικεντρώνονται κυρίως σε ιστορίες με πρωταγωνίστριες γυναίκες και όχι ζευγάρια, μπορείτε να βρείτε έμπνευση σε αυτά, για παράδειγμα, για να τα ενσωματώσετε στην ομιλία των νεόνυμφων.

"Ο κόσμος έξω έχει αγριέψει, amore. Κρύψου εδώ" ("What's in my heart").

"Δεν πιστεύω και πολύ στις φιλοσοφικές απαντήσεις: όλα καταλήγουν στο να ζεις ολοκληρωμένα και να ζεις καλά" ("What's in my heart").

"Το παρελθόν είναι ένα ασφαλές καταφύγιο, ένας συνεχής πειρασμός, και όμως το μέλλον είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να πάμε" ("Δέκα γυναίκες").

"Το να σε αγαπούν, όπως μου έχουν επιβεβαιώσει ο χρόνος και τα μάτια, είναι σπάνιο. Πολλοί το θεωρούν δεδομένο, πιστεύουν ότι είναι κοινό νόμισμα, ότι όλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το έχουν βιώσει. Τολμώ να πω ότι δεν είναι έτσι: το βλέπω ως ένα τεράστιο δώρο. Έναν πλούτο" ("Δέκα γυναίκες").

"Το παρελθόν δεν έχει σημασία, έχει ήδη συμβεί. Δεν υπάρχει μέλλον. Ας πιούμε στο μόνο πράγμα που πραγματικά κατέχουμε: το παρόν" ("Δέκα γυναίκες").

6. Carla Guelfenbein (1959)

Αυτή η Χιλιανή συγγραφέας, βιολόγος στο επάγγελμα, δημοσίευσε το τελευταίο της έργο το 2019, "Ο σταθμός των γυναικών", το οποίο είναι "ένα φεμινιστικό και αντιπατριαρχικό έργο". Μάλιστα, η συγγραφέας έχει επισημάνει ότι όλα τα μυθιστορήματά της είναι φεμινιστικά, "το μόνο που μου επιτρέπεται είναι να το πω τώρα". Θα βρείτε επίσης στο έργο της ερωτικές φράσεις και προβληματισμούς που μπορείτε να εισάγετε σε ορισμένες στιγμές του γάμου, για παράδειγμα στη δήλωση των όρκων ή κατά τη διάρκεια της ομιλίας.

"Φυσικά και μπορώ, δίπλα σου μπορώ να κάνω τα πάντα, δίπλα σου αντιλαμβάνομαι τη συναρπαστική φύση των πραγμάτων" ("Κολυμπώντας γυμνή").

"Είχαμε περάσει τις ζωές μας βαρυτικά σαν δύο μοναχικοί πλανήτες" ("With You in the Distance").

"Η ευτυχία έρχεται με τους πιο παράξενους τρόπους, με τον δικό της τρόπο. Δεν υπάρχει τρόπος να την καλέσουμε, δεν υπάρχει τρόπος να την περιμένουμε" ("Contigo en la distancia").

"Φαίνεται ότι οι στιγμές που προηγούνται των μεγάλων στιγμών έχουν μια ιδιαίτερη ποιότητα που συχνά τις κάνει πιο συναρπαστικές από το ίδιο το γεγονός, ίσως τον ίλιγγο του να αιωρείσαι στην άκρη μιας στιγμής όπου όλα είναι ακόμα πιθανά ("Η γυναίκα της ζωής μου").

"Ήθελα να κοιμηθώ μαζί της, αλλά και να ξυπνήσω δίπλα της- όπως πίστευα τότε, αυτό που διακρίνει το σεξ από τον έρωτα ("Η γυναίκα της ζωής μου").

Επειδή δεν αρκεί να εξατομικεύσετε τις λεπτομέρειες της γιορτής, ενθαρρυνθείτε να συμπεριλάβετε αποσπάσματα από Χιλιανές συγγραφείς σε διάφορες στιγμές της γιορτής. Και αν είστε επίσης ένθερμη υποστηρίκτρια του φεμινισμού, τότε θα σας αρέσει να εξερευνήσετε τα γραπτά αυτών των γενναίων, επαναστατικών και ταλαντούχων γυναικών.