Gonzalo Silva Fotografia i Audiowizualność

Choć klasyczni poeci zawsze będą niewyczerpanym źródłem inspiracji, zwłaszcza jeśli chodzi o miłość w jej różnych wymiarach, to prawda jest taka, że do odświeżenia poezji przybyło nowe pokolenie autorów.

A wśród nich wyróżniają się kobiety z całego świata z tekstami, które dalekie od pisania bombastycznymi słowami, wyrażają doświadczenia, emocje i sprawy sporne, w sposób znacznie bardziej relatywny.

Odkryj tych siedmiu poetów nowego pokolenia, którzy mówią o miłości i włącz ich do swojej codziennej lektury.

1. Rupi Kaur

Maria Paz Visual

Urodzona w Pendżabie w Indiach w 1992 roku, ale mieszkająca w Toronto w Kanadzie od czwartego roku życia, jest pisarką i ilustratorką, której twórczość charakteryzują bezpośrednie i przełomowe wiersze, pisane prostym językiem i w dużej mierze inspirowane własnymi doświadczeniami. Swoimi wierszami dzieli się również za pośrednictwem konta na Instagramie @rupikaur_, gdzie ma 4,3 mm followersów.

Do tej pory Rupi wydała udane zbiory wierszy "Mleko i miód" (2014), "Słońce i jej kwiaty" (2017) oraz "Ciało domowe" (2020). I choć Kaur porusza głównie takie tematy jak uzdrowienie, poczucie własnej wartości, tożsamość i kobiecość, to pisze również o miłości. Jak do tego podchodzi? Poetka zrywa z mitem romantycznej miłości i proponuje nowe podstawy dobrej miłości które zawsze zaczynają od swoich.

Fragment "Mleko i miód".

Nie chcę mieć cię

by wypełnić puste miejsca we mnie,

Chcę być pełna przez siebie.

Chcę być tak kompletny

które mogą oświetlić całe miasto

a następnie

Chcę mieć cię

ponieważ my dwaj

połączone

możemy ustawić cię na

ogień

Fragment książki "Jak wygląda miłość".

("Słońce i jej kwiaty")

miłość nie wygląda jak osoba

miłość to nasze działania

miłość to dawanie z siebie wszystkiego

nawet jeśli to tylko największy kawałek tortu.

miłość to zrozumienie

że mamy siłę, by ranić się nawzajem

ale zrobimy wszystko, co w naszej mocy, aby to zrobić.

aby upewnić się, że nie zrobimy tego sobie.

miłość to wyobrażenie sobie całej łagodności i uczucia, które

zasługujemy

i kiedy ktoś się pojawia

i mówi, że da nam go tak samo jak my

ale ich działania łamią nas

zamiast budować nas

miłość to wiedza, kogo wybrać

2) Lang Leav

MAM Fotograf

Urodzona w Tajlandii 40 lat temu, wychowana w Australii, a obecnie mieszkająca w Nowej Zelandii, powieściopisarka i poetka, która zdobyła nagrodę Goodreads Award 2014 za "Kołysanki" w kategorii Najlepsza Poezja, zagłębia się w tematy miłości, seksu, żalu, zdrady i empowermentu. Lang Leav, która dzieli się swoją twórczością również na koncie na Instagramie @langleav, pisze szczerze,prostota i emocje.

"Miłość i przygoda" (2013), "Kołysanki" (2014), "Wspomnienia" (2015), "Wszechświat nas" (2016), "Morze obcych" (2018), "Miłość ładnie na tobie wygląda" (2019) i "Wrześniowa miłość", to tytuły wierszy, które pozycjonują ją wśród najistotniejszych postaci jej pokolenia.

Fragment "Miłości i występku".

Jeśli mnie kochasz

przez to, jak wyglądam,

to tylko twoje oczy

będzie we mnie zakochany.

Jeśli mnie kochasz

więc mówię,

to będziesz po prostu

zakochany w moich słowach.

Jeśli kochasz

moje serce i umysł,

wtedy będziesz mnie kochać

za wszystko, czym jestem.

Ale jeśli nie kochasz

każde moje niedociągnięcie,

to nie powinieneś mnie kochać;

w ogóle.

3. Elvira Sastre

Maria Paz Visual

Urodzona w 1992 roku w Segovii, w Hiszpanii, Elvira Sastre odznacza się trzewiową, intymną i bezpośrednią poezją, która pozwala czytelnikom wczuć się w jej twórczość. Miłość, złamane serce i w zasadzie emocje są tym, co porusza Elvirę Sastre, gdy pisze.

Jego udane zbiory wierszy to "Cuarenta y tres maneras de soltarse el pelo" (2013), "Baluarte" (2014), "Ya nadie baila" (2015), "La soledad de un cuerpo acostumbrado a la herida" (2016) i "Aquella orilla nuestra" (2018).

Sastre, która łączy swoją karierę poetycką z pisaniem powieści i tłumaczeniem literackim, ma 525 tys. followersów na swoim koncie na Instagramie @elvirasastre. Dla mnie miłość to bycie z kimś, kto daje ci spokój, nie proszę o wiele więcej. Myślę, że to coś skomplikowanego do osiągnięcia, a kiedy to zdobędziesz, jesteś crackiem - oświadczyła kiedyś poetka.

Fragment "Nie chcę być wspomnieniem".

("Czterdzieści trzy sposoby na puszczenie włosów").

Nie chcę

Odcisnąć piętno na swoim życiu,

Chcę być twoim sposobem,

Chcę, żebyś się zgubił,

Wysiadaj,

Że się buntujesz,

Że idziesz pod prąd,

Nie wybieraj mnie,

Ale niech zawsze wracasz do mnie, by odnaleźć siebie.

Nie chcę ci obiecywać,

Chcę ci dać

Żadnych kompromisów ani paktów,

Włóż do dłoni

Pragnienie, które pada z twoich ust

Nie czekaj,

Bądź swoim tu i teraz.

Nie chcę

Że tęsknisz za mną,

Chcę, żebyś tak bardzo myślał o mnie

Że nie wiesz, jak to jest mieć mnie nieobecnego.

Nie chcę być twoja.

Ani że jesteś moja,

Chcę, żeby to było z kimkolwiek

Łatwiej jest nam być z nami.

Nie chcę

Zabierzcie ze sobą chłód,

Chcę dać ci powody, żebyś, gdy będziesz miał to

Pomyśl o mojej twarzy

A twoje włosy są pełne kwiatów.

Nie chcę

W piątek wieczorem,

Chcę wypełnić cały twój tydzień niedzielami

I że myślisz, że każdego dnia

Są świąteczne

I są one w ofercie dla Ciebie.

Nie chcę

Trzeba być przy tobie.

Nie do pominięcia,

Chcę cię, kiedy myślisz, że nie masz nic

Wpadnij,

I poczuj moje ręce na swoich plecach

Powstrzymując klify, które czekają,

A ty stoisz na moich stopach

Żeby na paluszkach na cmentarzu

I śmiać się razem ze śmierci.

Nie chcę

Że mnie potrzebujesz,

Chcę, żebyś na mnie liczył

Do nieskończoności

I że życie pozagrobowe

Jeden dom twój i mój.

(...) Nie chcę się z tobą kochać,

Chcę cofnąć twoje złamane serce.

Nie chcę być wspomnieniem,

Moja miłość,

Chcę, żebyś spojrzał na mnie

A ty potrafisz przepowiadać przyszłość.

Mercedes Romero Russo

Fotografia nie do powtórzenia

Z Argentyny inną przedstawicielką poezji w dobie portali społecznościowych jest Mercedes Romero Russo, która wyróżniła się po wydaniu "Los mil y vos" i "Luciérnagas en frasco", zbiorów wierszy, w których zgłębia między innymi światła i cienie związków, ból, nostalgię i transformację, czerpiąc z doświadczeń własnych i innych poetów.które wchłania wokół siebie.

Na swoim koncie na Instagramie @mercedesromerorusso, urodzona w 1990 roku w Buenos Aires poetka zapowiedziała, że wkrótce wyda swoje nowe dzieło "El derrumbe de los que perdonan" (Upadek tych, którzy wybaczają).

Fragment "NN".

("Tysiąc i Ty").

Chcę znaleźć

ta osoba

który nawet mnie kocha

kiedy płaczę patrząc

"Człowiek dwustulecia

Kiedy mówię mało

lub wiele

zbyt silny

albo z pełnymi ustami.

Kto mnie kocha

Kiedy pytasz

Piłkarskie bzdury

A także

kiedy jestem w złym nastroju

bo nie spałem zbyt wiele.

Kto mnie kocha

w dniach przedmiesiączkowych.

Po

absurdalne argumenty

by wygrać walkę.

Kto mnie kocha

kiedy zapytałem go

i co dziś zjadłeś,

dzień po dniu,

nie będąc świadomym

że zjadł nas

rutyna

(...) I że nieświadomie

znajduje się kochając mnie

kiedy moje włosy

zmieniają kolor, ale nie z powodu farbowania.

Kiedy zawodzę

pamięć

ale pamiętam

o dniu, w którym się spotkaliśmy

I nalegaj, aby powiedzieć im

szczegółowo

do obcych.

5. Ingrid Bringas

Dubraska Photography

Urodzona w 1985 roku w Monterrey, Ingrid Bringas gromadzi kilka tytułów, które uczyniły z niej wybitną postać poezji w jej rodzinnym Meksyku, w tym "La Edad de los salvajes" (2015), "Jardín botánico" (2016), "Nostalgia de la luz" (2016), "Objetos imaginarios" (2017) i "Flechas que atraviesan la espesura de la noche" (2020).

Autorka, która pisze z tego, co znajome, z tego, co bliskie, z tego, co cielesne, a przede wszystkim z tego, co ludzkie, jak sama podkreśla. A jeśli chodzi o miłość i romans, poetka porusza się na wodach nostalgii, trwałości i przynależności, a także na wodach pożądania, seksualności i erotyzmu.

"Taniec kochanków

Zostawiłem uchylone drzwi,

wejdź, przemów do mnie swoim ciałem

gdy Bóg nas obserwuje

otwarte owoce,

i nieruchoma rana

enter-

spoczywa na krawędzi mojego łóżka

weź moje ręce z mięsożernymi kwiatami

i zabierz to pragnienie.

Wprowadź te perfumy domu, w którym jestem bezsenny

z natury,

Zostawiłem uchylone drzwi w moim śnie.

by wyciągnąć rękę i muzykę.

dotknij moich niebieskich wnętrzności.

6. Lilian Flores Guerra

Fotografia nie do powtórzenia

Urodzona w Santiago de Chile w 1974 roku, ta dziennikarka, pisarka i redaktorka zdobyła nagrodę Poesía en Viaje (2020, Parque del Recuerdo), z wierszem "29 de marzo", a także nagrodę Santiago Municipal Literature Prize 2017, gatunek Juvenile Literature, z powieścią "Las Aventuras de Amanda y el Gato del Pirata II - El Tesoro del Collasuyo" (2016).Zdobyła również cztery Fundusze Książkowe odMinisterstwo Kultury, Sztuki i Dziedzictwa.

W swojej karierze ma m.in. sagę "Przygody Amandy i kota pirata"; część I "Siódmy szmaragd" (2013) i część II "Skarb Collasuyo" (2016), powieść historyczną "Capello" (2018), opowiadanie dla dzieci "Brązowy guzik" (2019, ilustracje Carolina García), tom opowiadań "Sueño Lejano" (2020) oraz tomik poezji "En la Penumbra del Ocaso" (2020).Ten ostatni,Lilian Flores jest odpowiedzialna za Ediciones del Gato, gdzie zajmuje się publikacją, promocją i dystrybucją dzieł niezależnych autorów.

Fragmenty książki "W mroku zmierzchu".

XXIII.

Daj mi spokój

by umrzeć w każdym gwiezdnym odbiciu

by drgać z ognistymi dźwiękami wiatru

bawiąc się moimi włosami

że oszalał z gorączką i delirium.

z dotykiem twoich rąk.

Daj mi pilność pocałunku

by ugasić moje odwieczne pragnienie

z ciepłem twojej szyi

żeby cię nieustannie prowokować

z czułością i zachwytem.

Daj mi powód.

by uwierzyć w twoje objęcia

i odeprzeć odległość

między twoim ciałem a moim.

XXIV.

Wyciągając ręce

w ponadczasowej pieszczocie

których limity oparte są na

z kolorami zachodzącego słońca.

Jak wypuścić z ust

spokojnej ekstazy.

Zmień ścieżkę

na szczycie przepaści

ZMIANA SKRZYDEŁ

istoty bez pożądania.

Moja dusza zaczyna się na nowo

do pokonania

z dala od pyłu

kochanka penumbry.

Daj mi swoje marzenia

aby je podnieść

na magicznym dorzeczu mojego ciała.

XXV.

Jego objęcie obejmuje mnie

jego zapach mnie uspokaja.

Przykrywa płaszczem

komfortu moje plecy

i mówi.

chodź ze mną

Kocham cię.

Jest tak jasne, że droga

który zabiera mnie z powrotem

tak delikatny

że czasami zastanawiam się

jak wędrowałem po szlakach

która rozdarła mojego ducha

Przegapiłem swój darmowy lot

i płakałem i przeklinałem

kochać w ciszy.

XXVI.

Twoje imię ucieka z moich ust

z przyjemnością, która płynie

pod basenem moich marzeń.

Szept zawarty, modlitwa w locie.

Twoje imię sprowadza strach

prochy i fałszywych proroków.

Głos drzew

sugeruje zamknięcie oczu

i porzucić się dla bryzy.

Miraże uciekają z moich ust

i biadolenie

rany, których szuka ich wygnanie

wyobrażając sobie

tysiąc tarcz do ochrony

moje ciało i jego delirium.

7. Eva Débia Oyarzún

Wioska

Pochodząca z La Sereny i urodzona w 1978 roku Eva jest dziennikarką i posiada tytuł magistra komunikacji i edukacji na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie. Opublikowała cztery książki: "Poemario capital" (2014, wydana ponownie w 2018 roku), "Retazos" (2016), "Tránsitos urbanos" (2018) i "Insolentes" (2019).

Débia zdobyła trzecie miejsce w South Seas International Poetry Competition (Australia, 2018) oraz wyróżnienie w International Short Story Competition in Honour of Juan Carlos García Vera (Kanada, 2019). Jej dwie pierwsze książki to poezja, w której kilka wierszy poświęconych jest miłości.

"Jak ja cię kocham

Kocham cię, kochanie.

Z życia, ze słońca, z nieba.

Kocham cię moją duszą,

o nadziei, o gwieździe.

Kocham was wszystkich,

bo należysz do całego świata.

Nie ode mnie ani od żadnego innego: tylko od Ciebie kocham Cię.

Chcę, żebyś była szczęśliwa, promienna.

Chcę, żebyś była uśmiechnięta, żywa, wyjątkowa,

w pasji i spokój w chłodzie,

z ciebie, przez ciebie i dla ciebie...

Tyle wszystkiego, kocham cię!

Chcę, żebyś się uśmiechał w środku

i śmiejąc się z Boga.

Chcę, byś była pełna mórz, przypływów,

sztormów i spiętrzeń.

Kocham cię bezwarunkowo

nie do pojęcia, nie do pomyślenia,

Prawie nie do zniesienia... Nie do zniesienia.

Posiadłości, miłość, są barierami

niezgodne z tą żelazną wolą

wykute w miejscu milczenia

między twoją duszą a moją.

Jak inaczej kochać cię,

ale jak ja cię kocham?

"Druga poezja

Gorąca herbata.

Miła mrożona herbata.

Lody; herbata.

Wyciągnij rękę bez patrzenia,

by wziąć się za rękę na środku ulicy.

Przytulanie; uśmiechanie się; bo tak, bo nie.

Przebudzenie.

Życzę miłego dnia.

Śniadanie w łóżku...

Łóżko: zrobić; rozdziewiczyć.

Pogłaskać kota (lub dwa);

dawanie masaży, przyjmowanie masaży.

Bo tak, bo nie.

Mówiąc w liczbie mnogiej,

słuchać w liczbie pojedynczej.

Całowanie i kochanie się.

Maratony seriali przed komputerem.

Spacer, wyjście do kina, drzemka.

Czytanie na głos książki...

Gotowanie czegoś.

Bo tak, bo nie.

Podziwiaj. Szanuj.

Zamknięcie, opieka.

Zaprzestanie palenia.

Różnorodność i suszarka do włosów.

Kontempluj, wymiaruj, oceniaj.

Zrozum, dlaczego tak...

Brakuje, bo nie.

Jeśli lubisz poezję miłosną, daj się uwieść i zaskoczyć twórczości tych siedmiu współczesnych autorów, a jeśli szukasz inspiracji do papeterii ślubnej lub fragmentu do zacytowania w przysiędze ślubnej, być może znajdziesz w tych wierszach właśnie to, czego szukasz.