Fotoj de Freddy Lizama

Dum la origino de la geedziĝa ringo estas atribuita al la romianoj kaj tiu de la blanka edziniĝa robo, al princino Philippa, en 1406, la vero estas ke la luno de mielo havas plurajn eblajn originojn. Kompreneble, ĉiuj konsentas, ke ĝi estas periodo post la interŝanĝo de oraj ringoj inter viroj kaj virinoj. Se vi interesiĝas scii de kie venas ĉi tiu romantika koncepto, daŭre legu ĉi-sube.

Nordiaj popoloj

Ekzistas teorio kiu devenas de la 16-a jarcento, inter la vikingaj popoloj kaj kiu kutime elstaras inter la plej akceptitaj. Laŭ la rakonto, en tiuj jaroj oni kredis, ke novgeedzaj paroj, kiuj volis havi knabon, devus trinki medon dum la tuta luna monato post sia geedziĝo , por esti benitaj de la dioj.

Tial ĉi tiu periodo estis referita kiel la "unua luno ", rekte ligita al la generado de homoj, ĉar ili respondecis pri la defendo de la teritorioj en militaj tempoj.

Hodiaŭ. , medo estas konsiderata kiel unu el la unuaj alkoholaj trinkaĵoj . Ĝia preparado baziĝas sur la fermentado de miksaĵo de akvo kaj mielo, kiu atingas certan alkoholenhavon proksiman al 13°.

Babilona kulturo

Aliaj klarigo, eĉ pli malnova, estas akirita de la babilona kulturo,specife antaŭ pli ol 4 000 jaroj. Laŭ tiu ĉi teorio, estis kutime en tiu imperio, ke la patro de la fianĉino havigis sian bofilon per mielbiero , sufiĉe por trinki dum plena monato.

Tial. , ĉar la babilona kalendaro baziĝis sur lunaj fazoj, tiu periodo estis nomita la "mielmonato" . Por la babilonanoj, mielo ankaŭ reprezentis oferon al la dioj, do ĝi havis tre transcendan valoron. Mallongaj frazoj de amo estis eĉ dediĉitaj al ĝi en kultoj, ĉar la dioj postulis manĝaĵon, kiu ne estis "makulata de fajro".

Antikva Romo

Aliflanke, en la Antikva Romo. mielo estis konsiderata kiel vivigilo de fekundeco . Tial, laŭ iliaj kredoj, en la ĉambro, kie la geedzoj dormis, la patrino de la fianĉino devis lasi poton da pura mielo por ke ili manĝu dum tuta monato.

Krom kontribui al la fekundeco. , oni kredis, ke mielo reŝargis ilin per energio post la seksa renkonto. Kaj en la aparta kazo de virinoj, estas ankaŭ skribite, ke ili uzis mielon por estetikaj celoj, por teni sian haŭton pli mola kaj pli brila.

Notu, ke en la Antikva Romo ĝi ankaŭ trovas sian haŭton. originoj alia geedziĝa tradicio : la edziĝa kuko. Ĝi estis tritika pasto, simila al granda pano, kiu estisĝi rompiĝis sur la kapo de la novedzino kiel simbolo de fekundeco.

Teŭtonoj

En la mezo de la Mezepoko, dume, la teŭtonoj estis la loĝantoj de urbo, kies teritorio estas nuntempe. parto de Germanujo. Laŭ iliaj tradicioj, influitaj de germana mitologio, geedziĝoj povis okazi nur en plenlunaj noktoj .

Sed ne nur tio, ĉar en la tridek tagoj post la geedziĝo, la novgeedzoj devis levu siajn geedziĝajn glasojn kaj trinku miellikvoron, kiu garantius al ili dolĉan vivon kaj grandan familion . Ĝi estis konata kiel afrodizia likvoro.

19-a jarcento

Kaj kvankam la esprimo "mielmonato" estis elpensita longe antaŭ ol ĝi prenis sian nunan signifon, ĝi nur en la 19-a jarcento ĝi komencis rilati al mielmonata vojaĝo. Ĉi tio, ĉar la angla burĝaro starigis la kutimon, ke la novgeedzoj, post la geedziĝo, vojaĝu por viziti tiujn parencojn kiuj ne povis ĉeesti la geedziĝon.

Per ĉi tiuj vizitoj, La geedzoj formale prezentis sin kiel edzon kaj edzinon , montrante siajn arĝentajn ringojn kaj tiel plenumante formalan aferon. En la 20-a jarcento, tiu ĉi ideo jam disvastiĝis tra Eŭropo kaj, poste, ĝi atingis ankaŭ Amerikon. Tion influis la progresigo de transportrimedoj kaj la apero de turismo.amasa.

Necesis pluraj jardekoj por la ideo evolui kaj alpreni la signifon, per kiu ĝi estas konata hodiaŭ. Kompreneble, la atendado valoris, ĉar la mielmonato estas unu el la plej bonaj spertoj kiujn povas havi paro.

Momento tiel romantika kiel ekscita, nur komparebla al la unua kiso, al la transdono de la ringo de engaĝiĝo aŭ al interŝanĝo de promesoj kun belaj frazoj de amo. Sendube, la unua vojaĝo de multaj en sia historio kiel paro.