ফ্ৰেডী লিজামাৰ ফটোগ্ৰাফ

যদিও বিয়াৰ আঙঠিৰ উৎপত্তি ৰোমান আৰু বগা বিয়াৰ সাজ-পোছাকৰ উৎপত্তিস্থল, ৰাজকুমাৰী ফিলিপাৰ, ১৪০৬ চনত, সত্যটো হ'ল যে মৌৰ চন্দ্ৰ কেইবাটাও সম্ভাৱ্য উৎপত্তি আছে। অৱশ্যে সকলোৱে একমত যে পুৰুষ-মহিলাৰ মাজত সোণৰ আঙঠিৰ আদান-প্ৰদানৰ পিছৰ সময়ছোৱা। যদি আপুনি এই ৰোমান্টিক ধাৰণাটো ক’ৰ পৰা আহিছে জানিবলৈ আগ্ৰহী, তেন্তে তলত পঢ়ি থাকিব।

নৰ্ডিক জনগোষ্ঠী

এটা তত্ত্ব আছে যিটো ষোড়শ শতিকাৰ পৰাই, ভাইকিং জনগোষ্ঠীৰ মাজত আৰু সেয়া সাধাৰণতে আটাইতকৈ গ্ৰহণযোগ্য সকলৰ ভিতৰত থিয় দিছে। কাহিনী অনুসৰি সেই বছৰবোৰত বিশ্বাস কৰা হৈছিল যে নৱবিবাহিত দম্পতীয়ে ল'ৰা জন্ম দিব বিচৰা, বিয়াৰ পিছৰ গোটেই চন্দ্ৰ মাহটোত , দেৱতাৰ আশীৰ্বাদ পাবলৈ মিড খাব লাগে।

সেয়েহে এই সময়ছোৱাক “প্ৰথম চন্দ্ৰ ” বুলি কোৱা হৈছিল, যিটো মানুহৰ প্ৰজননৰ সৈতে প্ৰত্যক্ষভাৱে জড়িত, কিয়নো যুদ্ধৰ সময়ত তেওঁলোক ভূখণ্ডসমূহৰ প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবে দায়বদ্ধ আছিল।

আজি , মিডক প্ৰথম মদ্যপানৰ ভিতৰত অন্যতম বুলি ধৰা হয়। ইয়াৰ প্ৰস্তুতিৰ ভিত্তি হৈছে পানী আৰু মৌৰ মিশ্ৰণৰ কিম্বন, যিয়ে ১৩°ৰ ওচৰত নিৰ্দিষ্ট এলকহলৰ পৰিমাণ পোৱা যায়।

বেবিলনীয় সংস্কৃতি

অন্য ব্যাখ্যা, আনকি পুৰণি, বেবিলনীয় সংস্কৃতিৰ পৰা পোৱা যায়,বিশেষকৈ ৪,০০০ বছৰতকৈও অধিক পূৰ্বে। এই তত্ত্ব অনুসৰি সেই সাম্ৰাজ্যত কইনাৰ পিতৃয়ে জোঁৱাইক সম্পূৰ্ণ এমাহৰ বাবে পান কৰিব পৰাকৈ মৌ বিয়েৰ যোগান ধৰাৰ প্ৰথা আছিল।

সেয়েহে , যিহেতু বেবিলনৰ কেলেণ্ডাৰ চন্দ্ৰ পৰ্যায়ৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছিল, সেই সময়ছোৱাক “হানিমুন” বুলি কোৱা হৈছিল। বেবিলনীয়াসকলৰ বাবে মৌৱেও দেৱতাসকলৰ বাবে প্ৰসাদক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল, গতিকে ইয়াৰ মূল্য আছিল অতি অতিক্ৰমণীয়। আনকি কাল্টত প্ৰেমৰ চুটি বাক্যাংশও ইয়াৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰা হৈছিল, কিয়নো দেৱতাসকলে "জুইৰ দাগ" নোহোৱা খাদ্যৰ দাবী কৰিছিল।

প্ৰাচীন ৰোম

আনহাতে প্ৰাচীন ৰোমত মৌক উৰ্বৰতা বৃদ্ধি কৰা বুলি ধৰা হৈছিল । এই কাৰণে তেওঁলোকৰ বিশ্বাস অনুসৰি নৱবিবাহিতাসকলে শুই থকা কোঠাটোত কইনাৰ মাকে গোটেই এমাহ খাবলৈ বিশুদ্ধ মৌৰ পাত্ৰ এটা এৰি দিবলগীয়া হৈছিল।

উৰ্বৰতাত অৰিহণা যোগোৱাৰ উপৰিও , যৌন সম্পৰ্কৰ পিছত মৌৱে তেওঁলোকক শক্তিৰ সৈতে পুনৰ চাৰ্জ কৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল। আৰু মহিলাৰ বিশেষ ক্ষেত্ৰত এইটোও লিখা হৈছে যে তেওঁলোকে নান্দনিক উদ্দেশ্যত মৌ ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যাতে তেওঁলোকৰ ছালখন কোমল আৰু চিকচিকিয়া হৈ থাকে।

মন কৰিবলগীয়া যে প্ৰাচীন ৰোমত ইও ই নিজৰ উৎপত্তি আন এটা বিবাহ পৰম্পৰা : বিয়াৰ কেক। ডাঙৰ ৰুটিৰ দৰেই ঘেঁহুৰ পিঠাগুৰি আছিল, যিটো আছিলই উৰ্বৰতাৰ প্ৰতীক হিচাপে কইনাৰ মূৰত ভাঙি গৈছিল।

টিউটন

ইফালে মধ্যযুগৰ মাজভাগত টিউটনসকল এখন চহৰৰ বাসিন্দা আছিল, যাৰ ভূখণ্ড বৰ্তমান জাৰ্মানীৰ অংশ। জাৰ্মান পৌৰাণিক কাহিনীৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত তেওঁলোকৰ পৰম্পৰা অনুসৰি বিবাহ পূৰ্ণিমা ৰাতিহে হ’ব পাৰিছিল ।

কিন্তু কেৱল সেয়াই নহয়, যিহেতু বিয়াৰ পিছৰ ত্ৰিশ দিনত নৱবিবাহিত দম্পতীয়ে কৰিবলগীয়া হৈছিল বিয়াৰ গিলাচ ওপৰলৈ তুলি মৌৰ মদ খাব, যিয়ে তেওঁলোকৰ মিঠা জীৱন আৰু বৃহৎ পৰিয়ালৰ নিশ্চয়তা দিব । ইয়াক কামোদ্দীপক সুৰা হিচাপে জনা গৈছিল।

১৯ শতিকা

আৰু যদিও “হানিমুন” শব্দটোৱে ইয়াৰ বৰ্তমানৰ অৰ্থ লোৱাৰ বহু আগতেই উদ্ভাৱন কৰা হৈছিল, ই... ১৯ শতিকাতহে ইয়াৰ দ্বাৰা হানিমুন ভ্ৰমণৰ কথা কোৱা হ’ল। কাৰণ ইংৰাজ বুৰ্জোৱা শ্ৰেণীয়ে এই প্ৰথা প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল যে নৱবিবাহিতসকলে বিয়াৰ পিছত বিয়াত উপস্থিত থাকিব নোৱাৰা সেই আত্মীয় সকলক লগ কৰিবলৈ যাত্ৰা কৰে।

এই ভ্ৰমণৰ জৰিয়তে দম্পতীহালে আনুষ্ঠানিকভাৱে নিজকে স্বামী-স্ত্ৰী বুলি পৰিচয় দিলে, নিজৰ ৰূপৰ আঙঠিবোৰ প্ৰদৰ্শন কৰিলে আৰু এইদৰে এটা আনুষ্ঠানিক বিষয় পূৰণ কৰিলে। ২০ শতিকাৰ ভিতৰত এই ধাৰণাটো ইতিমধ্যে সমগ্ৰ ইউৰোপতে বিয়পি পৰিছিল আৰু পিছলৈ ই আমেৰিকাতো বিয়পি পৰিছিল। পৰিবহণ মাধ্যমৰ উন্নতি আৰু পৰ্যটনৰ উত্থানৰ ফলত ইয়াৰ প্ৰভাৱ পৰিল।massive.

এই ধাৰণাটোৰ বিকাশ হ'বলৈ আৰু আজি যিটো অৰ্থৰ সৈতে ইয়াক জনা যায়, সেই অৰ্থ ল'বলৈ কেইবাটাও দশক সময় লাগিল।

এটা মুহূৰ্ত যিমানেই ৰোমান্টিক সিমানেই ৰোমাঞ্চকৰ, কেৱল প্ৰথম চুমাৰ সৈতে তুলনাযোগ্য, ডেলিভাৰীৰ... প্ৰতিশ্ৰুতিৰ আঙঠি বা প্ৰেমৰ সুন্দৰ বাক্যাংশৰ সৈতে ব্ৰতৰ আদান-প্ৰদানৰ প্ৰতি। নিঃসন্দেহে, দম্পতী হিচাপে তেওঁলোকৰ ইতিহাসত বহুতৰে প্ৰথম ভ্ৰমণ।