Josué Mansilla Fotograaf

Omdat het niet voldoende is om huwelijksversieringen te personaliseren, wordt het tegenwoordig steeds gebruikelijker dat de bruid en bruidegom hun eigen geloften schrijven of korte beroemde liefdeszinnen kiezen om in hun bruidsspeech te verwerken.

Wat de gelegenheid ook is, de waarheid is dat velen zich tot poëzie wenden en, nog beter, als het Chileense schrijvers zijn die ze bijvoorbeeld citeren bij het uitwisselen van hun trouwringen. Als dit is wat u zoekt voor de grote dag, bekijk dan deze selectie van 6 gedichten (of fragmenten) volgens het geografische gebied van hun auteur.

Noordelijke zone

Pablo Larenas Documentaire Fotografie

Als ze hun zilveren ringen in de landschappen van Noord-Chili in première willen laten gaan, hoe kunnen ze dat dan beter doen dan door om hulde te brengen aan een lokale figuur, zoals de grote Gabriel Mistral... In "Besos", bijvoorbeeld, de dichteres verkent zijn sentimentele kant .

Gabriela Mistral (Vicuña, regio Coquimbo)

Fotografeer uw bruiloft

"Kusjes"

Er zijn kussen die voor zichzelf spreken

het veroordelend vonnis van de liefde,

er zijn kussen die worden gegeven met de blik

zijn er kussen die gegeven worden met herinnering.

Er zijn stille kussen, edele kussen

zijn er raadselachtige, oprechte kussen

er zijn kussen die alleen zielen elkaar geven

zijn er kussen, hoe verboden ook, waar.

Er zijn kussen die branden en pijn doen,

zijn er kussen die de zintuigen in vervoering brengen,

zijn er mysterieuze kussen die zijn vertrokken

duizend dwalende en verloren dromen.

Er zijn problematische kussen die

een sleutel die niemand heeft gekraakt,

er zijn kussen die tragedie veroorzaken

hoeveel rozen in broche ze hebben geplukt.

Er zijn geurende kussen, er zijn warme kussen

die kloppen met intieme verlangens,

er zijn kussen die sporen achterlaten op de lippen

als een zonneveld tussen twee ijsjes.

Er zijn kussen die op lelies lijken

als subliem, naïef en puur,

zijn er verraderlijke en laffe kussen,

zijn er vervloekte en bedrogen kussen.

Er zijn kussen die raaskallen voortbrengen

van liefdevolle, brandende, gekke passie,

je kent ze goed ze zijn kussen van mij

door mij uitgevonden, voor jouw mond.

Kussen van vlammen die in gedrukte sporen

dragen de groeven van een verboden liefde,

stormachtige kussen, wilde kussen

die alleen onze lippen hebben geproefd.

Herinner je je de eerste...? Ondefinieerbaar;

bedekte je gezicht met paarse blosjes

en in krampen van vreselijke emoties,

je ogen gevuld met tranen.

Weet je nog die ene middag in gekke uitspattingen

Ik zag dat je je jaloers voorstelde,

Ik hield je in mijn armen... een kus trilde,

En wat zag je toen...? Bloed op mijn lippen.

Ik heb je leren kussen: koude kussen.

zijn van onbewogen rotshartigheid,

Ik heb je leren kussen met mijn kussen

door mij uitgevonden, voor jouw mond.

Manuel Magallanes Moure (La Serena, regio Coquimbo)

Lised Marquez Fotografie

"Marina"

Je ogen hebben me geroepen.

Naar jou heb je mijn verlangens getrokken,

zoals de maan aantrekt

de golven van de zee.

Je goede ogen

Ik heb te horen gekregen "kom, kom dichterbij" en in mijn ziel

de vleugels zijn geopend

de impulsen van de liefde, zoals meeuwen

die al aan het vliegen zijn.

Om je heen, mijn liefste,

mijn gevoelens vliegen

in een onvermoeibare ronde.

Vogels van de zee lijken ze te zijn.

Vogels van de zee, die in uitgezette

cirkel ze draaien, ze draaien, zonder rust.

Als je ze naar beneden ziet komen, pak ze dan op.

met liefde en in stilte.

Verlaat de band van nerveuze vogels

om op jou te landen.

Zeeën tussen

van de enorme zee, als een naakte rots

stralend in de zon, trillend met fladderende vleugels.

Centrale zone

Millaray Vallejos

Of het nu voor of na het ondertekenen van de huwelijksakte is, deze mooie liefdeszinnen zullen jullie een uniek en ontroerend tintje aan uw burgerlijk of religieus huwelijk Ze kunnen zelfs een heel bijzondere tekst op hun gouden ringen vereeuwigen, bijvoorbeeld de naam van het onderstaande gedicht.

Raúl Zurita (Santiago, Metropoolregio)

Verdomde Wezel

"Hou me in je"

Mijn liefde: bewaar me dan in jou

in de meest geheime stromen

dat uw rivieren omhoog gaan

en wanneer al van ons

alleen iets als een kust is nog over

bewaar mij ook in jou

hou me in je als het verhoor

van de wateren die vertrekken.

En dan: als de grote vogels

instorten en de wolken wijzen naar ons

dat het leven door onze vingers glipte

hou me stil in jou

in het vleugje lucht dat je stem nog bevat

hard en op afstand

zoals de glaciale stromen waarin de lente afdaalt.

Pablo Neruda (Parral, regio Maule)

Lore en Matt Foto's

"Sonnet XLV

Wees geen dag van me weg, want hoe,

want, ik weet niet hoe ik het moet zeggen, de dag is lang,

en ik zal op je wachten zoals in de seizoenen

toen ergens de treinen gingen slapen.

Ga niet weg voor een uur want dan

in dat uur komen de druppels van de waakzaamheid samen

en misschien al die rook die een huis zoekt...

komen om zelfs mijn verloren hart te doden.

Oh dat je silhouet in het zand niet gebroken mag worden,

Oh dat je oogleden niet vliegen in afwezigheid:

ga geen minuut weg, lieverd,

Want in die minuut ben je zo ver weg...

dat ik de hele aarde zal doorkruisen, vragend

of je terugkomt of dat je me dood laat gaan.

Zuidelijke zone

TakkStudio

Voor de langverwachte toespraak, alvorens het glas te heffen als bruid en bruidegom, zullen zij ook kunnen nemen enkele verzen om het emotioneler te maken En als het poëzie uit het zuiden is, zul je ontdekken dat zijn auteurs diep geworteld in zijn wortels wat ze nog belangrijker maakt.

Jorge Teiller (Lautaro, regio Araucanía)

La Negrita Fotografie

"In het geheime huis van de nacht".

Als zij en ik ons verstoppen

in het geheime huis van de nacht

op het moment dat stropers

repareren hun netten achter de struiken,

zelfs als alle sterren zouden vallen

Ik zou geen wensen hebben.

En het maakt niet uit of de wind mijn naam vergeet...

en passeren spottend schreeuwend

als een dronken boer die terugkeert van de kermis,

omdat zij en ik verborgen zijn

in het geheime huis van de nacht.

Ze loopt rond in mijn kamer

als de naakte schaduw

van de appelbomen op de muur,

en zijn lichaam licht op als een paasboom

voor een groep verloren engelen.

De storm van de laatste trein

passeert en de houten huizen doet schudden.

Moeders sluiten alle deuren

en de stropers gaan hun netten opnieuw vullen...

terwijl zij en ik ons verstoppen

in het geheime huis van de nacht.

Miguel Arteche (Nueva Imperial, regio Araucanía)

Sebastian Valdivia

"Eerste dageraad".

Luister, fluisterend, naar de tijd van de sterren,

de naderende syllabische dageraad.

Luister naar je lichaam dat beeft en wacht,

de verlaten sleutel van de omhelzing, het trillende contact,

de hand die je ogen sluit, de aarde die zich opent

met genegeerde vruchten. Sta op, slaperige!

De laatste nacht gaat door je heen,

gaat de hele wereld door ons heen, omhult ons.

Mijn lichaam is in jou.

Onze lichamen kreunen door de aarde.

Ik bijt de vreugde van de dauw en wij heffen de banieren van de liefde

op de top van trotse gebouwen.

En in jou neem ik de vochtigheid van de bossen,

de eenzame verborgen fonteinen.

En ik bevrijd in uw bloed de rivieren in dit uur van de heuvels die...

huiver,

nu je de nacht doorbrengt,

en ik kom uit jou, gevoed door je liefdevolle diepten...

U kunt uw gasten niet alleen de klassieke huwelijkslinten geven, maar ook een bedankkaartje met een fragment uit het door u gekozen gedicht. Zo vereeuwigt u die liefdeszinnen op papier en geeft u uw familie en vrienden tegelijkertijd een delicaat tintje.